vrijdag 31 juli 2009

Vrijdag 31 juli

Al voor de wekker wakker en toch allemaal best wel wat nerveus, maar we hebben er ongelooflijk veel zin in. Het weer zit ook helemaal mee, een strakblauwe lucht, beter kan niet.
Na een ontbijt van koffie en donuts gaan we op weg naar Grand Canyon National airport.
Bij aankomst zien we de helicopters al staan en af en aan vliegen. We melden ons, moeten om de beurt op en weegschaal zodat ze ons kunnen indelen in de helicopter. We zijn al direct héél erg blij dat we er eentje privé hebben, en dat is nog meer het geval als we in de helicopter stappen, want nu zitten we allemaal "aan het raam". Ron en ik in de vliegrichting en de kinders tegen de vliegrichting in. We hebben voor het instappen al een instructie video gezien dus we weten dat we onze veiligheidsriem om moeten doen en de koptelefoon op moeten zetten. Na een welkomstpraatje van onze piloot stijgen we op, echt waanzinnig, tis onmogelijk om met elkaar te praten maar met gebarentaal maken we elkaar duidelijk hoe mooi we het vinden. Bob en ik zitten beiden aan de linkerkant en zien dat aan de kant naast de piloot een gordel buiten wappert en dan zie ik ook dat de deur aan die kant niet dicht is, ach, zal wel geen kwaad kunnen.
Maar na een paar minuten, we zijn nog niet boven de Grand Canyon zelf, horen we door de koptelefoon de mededeling dat we gaan omkeren want de piloot lukt het niet die deur vanaf zijn plaats (hij zit rechts) te sluiten.
Hebben wij even mazzel, een extra lange vlucht dus.
Na de stop, het sluiten van de deur en het wederom vertrekken (gaaf gevoel ) vliegen we richting Grand Canyon, over de koptelefoon eerst muziek en vervolgens een nederlandstalig praatje over de grand Canyon, het gevoel van grootsheid wordt nog meer vergroot als je hoort dat de Canyon zo diep is dat je de halve leeftijd van de aarde kunt zien in de diverse lagen die zijn blootgelegd. Tis immens, groots, echt helemaal te gek.
Net voor de laatste foto die hij wilt nemen zijn de batterijen van ron zijn fototoestel leeg, strakke planning :)
Na drie kwartier zetten we weer voet aan land, er allemaal over eens dat dit helemaal te gek was.
Vanmiddag misschien nog wat uitzichtpunten doen, maar we weten nu al dat geen enkel uitzichtpunt dit kan evenaren of zelfs maar benaderen.
xxx

Geen opmerkingen:

Een reactie posten