vrijdag 31 juli 2009

Bryce Canyon foto's,een paar , rest volgt morgen want zit nu in winkel op draadlooos internet maar is sloom





als het lukt, nog wat fotos Zion Ntional Park








Vrijdag 31 juli

Al voor de wekker wakker en toch allemaal best wel wat nerveus, maar we hebben er ongelooflijk veel zin in. Het weer zit ook helemaal mee, een strakblauwe lucht, beter kan niet.
Na een ontbijt van koffie en donuts gaan we op weg naar Grand Canyon National airport.
Bij aankomst zien we de helicopters al staan en af en aan vliegen. We melden ons, moeten om de beurt op en weegschaal zodat ze ons kunnen indelen in de helicopter. We zijn al direct héél erg blij dat we er eentje privé hebben, en dat is nog meer het geval als we in de helicopter stappen, want nu zitten we allemaal "aan het raam". Ron en ik in de vliegrichting en de kinders tegen de vliegrichting in. We hebben voor het instappen al een instructie video gezien dus we weten dat we onze veiligheidsriem om moeten doen en de koptelefoon op moeten zetten. Na een welkomstpraatje van onze piloot stijgen we op, echt waanzinnig, tis onmogelijk om met elkaar te praten maar met gebarentaal maken we elkaar duidelijk hoe mooi we het vinden. Bob en ik zitten beiden aan de linkerkant en zien dat aan de kant naast de piloot een gordel buiten wappert en dan zie ik ook dat de deur aan die kant niet dicht is, ach, zal wel geen kwaad kunnen.
Maar na een paar minuten, we zijn nog niet boven de Grand Canyon zelf, horen we door de koptelefoon de mededeling dat we gaan omkeren want de piloot lukt het niet die deur vanaf zijn plaats (hij zit rechts) te sluiten.
Hebben wij even mazzel, een extra lange vlucht dus.
Na de stop, het sluiten van de deur en het wederom vertrekken (gaaf gevoel ) vliegen we richting Grand Canyon, over de koptelefoon eerst muziek en vervolgens een nederlandstalig praatje over de grand Canyon, het gevoel van grootsheid wordt nog meer vergroot als je hoort dat de Canyon zo diep is dat je de halve leeftijd van de aarde kunt zien in de diverse lagen die zijn blootgelegd. Tis immens, groots, echt helemaal te gek.
Net voor de laatste foto die hij wilt nemen zijn de batterijen van ron zijn fototoestel leeg, strakke planning :)
Na drie kwartier zetten we weer voet aan land, er allemaal over eens dat dit helemaal te gek was.
Vanmiddag misschien nog wat uitzichtpunten doen, maar we weten nu al dat geen enkel uitzichtpunt dit kan evenaren of zelfs maar benaderen.
xxx

Donderdag 30 juli

We hoeven niet heel vroeg op maar worden voor de wekker wakker. Op ons gemak ontbijten we en laden we de auto weer in. tWas een top appartement, het enige "vervelende" waren de kleine torretjes, ron had er al een berg vermoord door er gootontstopper over de larfjes heen te strooien maar we zitten koud in de auto of er worden er een aantal gesignaleerd waaronder eentje op mijn been wat leidt tot een noodstop langs de kant van de weg en ik al spastisch met mijn been uit de auto terwijl we nog niet stil staan naar bob roepend "haal hem weg haal hem weg" :) Na een grondige check rijden we verder. Eerst wil Ron nog even naar het uitzichtpunt op de Horse-shoe bend, waar de Colarado river om de glen canyon een bocht maakt. Volgens de trotter gids maar een kwartiertje lopen, ze vergeten er alleen bij te melden dat het wel een kwartier door zand en over gladde stenen heen ploegen is, en ook nog eens heuvel op. Men, we zijn kapot, wel een mooi uitzichtpunt, maar we hebben een stief kwartiertje nodig om op adem te komen.
Dan beginnen we aan de tocht naar de Grand Canyon South Rim, waar we behoorlijk vlot arriveren, wat een drukte, echt een heel groot verschil met de North Rim. Wel weer ontzagwekkend en we kijken dan ook erg uit naar de helicoptervlucht, hopen alleen dat het weer mee wilt zitten want wederom hebben we tijdens de rit wat regen en zien we bliksemschichten. Volgens de ranger bij de ingang van het park is het vooral in de ochtend droog, dus zouden we mazzel moeten hebben! De vlucht staat gepland voor 10:15 am.
Weer een leuk motel, wel grootschaliger.
We hebben op de weg ernaar toe al weer wat uitzichtpunten te pakken maar zijn het erover eens dat de North Rim vooralsnog mooier is, misschien ook wel omdat het hier zo veel drukker is.
Wat wel machtig mooi is, en gelukkig zien we ze heel erg goed wanneer we 's avonds uit eten gaan, er vliegen condors, wat een grote vogels zijn dat, haha, zelfs ik zie ze!!
Het eten smaakt prima, destemeer omdat we twee dagen zelf "gekookt" hebben.
Na het eten terug naar de kamer waar we max in bad gooien (wat een zweetkakken heeft die, al het ongedierte rent hard weg als ie zijn schoenen uitdoet)
Op de terugweg van het restaurant steekt er een hert voor de auto voor ons over, gelukkig op tijd gezien. Tis wel gaaf om zo ontzettend veel van die beesten te zien hier.

Goed, morgen de helicoptervlucht, we hebben er zien in!!!!

xxxx

Woensdag 29 juli

Vanmorgen konden we rustig aan doen, we zitten nl vlakbij vanwaar we vertrekken voor de tour naar Antelope Canyon, maar eerst even nog het verslag van de rest van gisteren.

't Was gelukt bij de General store even op het internet te raken dus dat was prettig. Daarna aan de rit naar Page begonnen, bleek toch langer dan verwacht. Het was ook, voor Ron vooral, een zware dag. We hadden niet echt een lange nacht gehad en het stuk rijden was erg vermoeiend, omdat het een tweebaansweg was met tegemoetkomend verkeer en ook nog eens erg smal, en lang, heeeeeeel lang. Dus op tijd gestopt voor een redelijk vroege lunch. Max koos appeltaart met ijs als lunch, weer eens wat anders dan de cheese melt/grilled cheese, die hij de afgelopen weken steeds koos.
Onderweg werd het weer opeens heel slecht, we zagen het in de verte onweren en het regende dan ook toen we aankwamen bij ons overnachtingsadres. Omdat we er ook te vroeg waren even terug gereden naar de Walmart, wat een immens grote zaak, en ook alles is gewoon groot, Mega flessen cola, melk, grote pakken van alles, niks is klein hier.
Niet veel gekocht want we hebben gewoon geen ruimte meer in de auto, en toen naar Bashfull Bobs motel. We wisten dat we één nacht daar en één nacht in Debbies Hide away zouden zitten er vlak naast omdat ze daar een fout hadden gemaakt bij de boeking, maar we vroegen toch maar of het niet mogelijk was om op één plek twee nachten door te brengen, een stuk relaxter dan alles weer over moeten sjouwen immers.
Na een hoop verwarring (bob is de jongste niet meer) regelde zijn zoon uiteindelijk dat we in het appartement van vrienden van hun konden voor twee nachten.
Lekker, ruim, twee slaapkamers,keuken, alles erop en eraan (ok, ook veel kleine torretjes op het plafond in de woonkamer, maar dat blijken de mieren van hier te zijn )
Omdat er een keuken in zit besluiten we weer even terug te gaan naar de walmart, het is ook nog steeds regenachtig weer dus het heeft weinig zin om naar Lake Powell te gaan. We halen lekker soep met knoflook brood en alvast zoete broodjes voor de volgende ochtend en sandwiches voor de lunch de volgende dag, toch wel lekker even zo'n adresje tussendoor.

's avonds op ons gemak gegeten en wat tv gekeken en nog een spelletje pesten en toen naar bed, de wekker gezet en een hele goede nacht gemaakt :)

Vanmorgen dus op tijd wakker zoals gezegd en ontbeten met donuts en andere zoete broodjes en zelf gezette koffie (ok, dat ging niet zonder slag of stoot, wat een raar koffiezetapparaat, maar het resultaat was lekker) en toen lopend naar Chief Tsosie's Trading Post vanwaar we vertrekken met, yay we hebben mazzel blijkt, een klein groepje, niet in een Jeep maar in een 4wheel drive auto, wij vier, twee franse toeristes en de begeleider, wat een fransman blijkt te zijn die hier voor het tweede jaar zit als soort van stage voor zijn opleiding aan de Business School. Met z'n accent lijkt het of we worden rondgeleid door Clouseau.
Hij maakt max helemaal blij door tijdens de rit naar de Canyon toe als een dwaas te gaan crossen over de zandvlakte en dan beginnen we aan onze tocht door Antelope Canyon. Ik kan paginas vol gaan typen over hoe ontzettend mooi dit is, maar er zijn geen woorden voor eigenlijk. Dit overtreft Bryce Canyon, dat zegt denk ik wel genoeg. We hebben de mazzel dat hij er ruim de tijd voor neemt en we maar een klein groepje hebben en we zitten precies goed voor de juiste lichtinval, werkelijk ontzettend mooi. Af en toe maakt hij de fotos voor ons, wat prachtige plaatjes oplevert.
Ruim over de duur heen van de tour komen we weer uit de canyon. Dit was voor nu het mooiste en we betwijfelen of iets dit nog kan gaan overtreffen
Zo meteen lekker lunchen in huisje weltevree en dan eens zien of we ergens internet kunnen vinden om de blog bij te werken.
'S middags wilden we eigenlijk gaan zwemmen in Lake Powell maar het weer laat het niet toe dus we gaan nog een rondje rijden om de uitzichtpunten te bekijken en nog even naar de walmart.
's Avonds weer een paar potjes pesten en dan op tijd naar bed :)
Morgen vertrekken we dan voor het bezoek aan de Grand canyon en de helicoptervlucht dus tot de volgende weer. xxx

dinsdag 28 juli 2009

Dinsdag 28 juli

Gisteravond wezen eten in het restaurant van de Lodge, was helemaal top. Ron en ik hebben allebei bizon op, yammie. En ik ga maar niet meer beweren dat de amerikaanse porties te groot zijn voor ons want Bob had trek in vlees en na aandringen van onze kant (ja maar tis zo duur, niet zeuren dat is de hele vakantie al, neem waar je trek in hebt, doen wij ook) bestelde ze de T bone steak van , jawel, 16 oz. (ter vergelijking, ron en ik hadden bij elkaar ook 16 oz. vlees, ieder 8 oz) en at hem zonder problemen op :) Ik ga d'r Flintstone noemen denk ik
Na nog een paar potjes pesten in onze cabin gingen we slapen, de wekker vroeg gezet want nu toch echt eens een zonsopgang meemaken.
Was niet nodig geweest om de wekker te zetten want max kon niet goed slapen dus die kwam vanaf half 5 iedere 5 minuten vragen of hij al met de ds mocht. Wij om even over 5 eruit om te gaan wandelen naar het uitzichtpunt en max is ons bed met de ds, Pebbles Flintstone lag nog lekker te slapen (ook toen we rond half 7 terugkwamen nog).
Ron en ik samen naar Bright Angels Point gelopen, er waren wel al mensen maar 't was niet overdreven druk, schijnt dat maar 10 % van de toeristen de North Rim bezoekt, dus bij de South Rim zal het een stuk drukker zijn.
We waren goed op tijd om de zon op te zien komen, het mooie ervan is dat je de kloof, de canyon steeds meer in het licht ziet gaan "baden" waardoor de kleuren tot hun recht komen. Ik ben bijna blij dat ik niet zo heel goed diepte kan inschatten want zelfs ik kreeg knikkende knietjes van de diepte hier.
Ontzagwekkend , is eigenlik de enige juiste benaming. Hoewel we alletwee wel zo iets hebben, tuurlijk 't is mooi bij het juiste licht, maar of dat dan perse zonsop/onder-gang moet zijn of een uur of 8 betwijfelen we, het mooie van dit was wel dat je steeds meer "verlicht" ziet worden.

Zo meteen nog een paar korte wandelingetjes, en even kijken waar ik dit op de blog kan zetten, er schijnt één "porch" te zijn bij de campground een stukje verderop hier waar draadloos internet beschikbaar is, dus we gaan het proberen en dan hopelijk vanavond vanuit Page het vervolg van deze dag.
xxx

Maandag 27 juli

Vroeg de wekker gezet want we hebben vandaag de langste rit van de vakantie voor de boeg, ruim 5 uur. Eerst een ontbijtje nog, wederom in het restaurant dat bij het motel hoort. Ron is nog niet helemaal wakker blijkbaar want als de toast met boter voor mij komt wil hij zeggen "dat is voor mijn vrouw" maar maakt er van "thats for momma
mét zwaar zuid amerikaans accent, zelf heeft hij het niet in de gaten maar wij liggen dubbel en de indiaanse jongen die het kwam brengen kijkt hem aan alsof hij zeggen wil, "yeah right"
Na het ontbijt gaan we op pad, we rijden wederom langs Monument Valley, ziet er toch weer anders uit nu de lichtval anders is. Indrukwekkend, groots, herkenbaar door de films, maar voor ons blijft nog steeds Bryce Canyon op één staan.
We zijn ontzettend benieuwd naar de Grand Canyon, of die Bryce kan overtreffen.
Na goed 3,5 uur rijden houden we een stop net voor Jacobs Lake, ongeveer 1,5 uur voor de Grand Canyon. Een ontzettend vriendelijke, en praatgrage man die onze bestelling opneemt begint te vertellen over dat ie al eens in amsterdam is geweest en om de één of andere duistere reden komen Ron en hij aan de praat over muziek (oh ja hij vind hem op een jonge neil young lijken), met name Pearl Jam, wat Ron de klassieke opmerking ontlokt. "i went to two concerts, it was so good it gave me pig-skin (uhm, varkens-vel???) ipv goosebumps kippenvel :_))
Na de lunch rijden we door om rond een uur of 3 (tis hier weer een uur vroeger, dus yay tis pas 2 uur) aan te komen bij ons overnachtingsadres aan de Grand Canyon Rim, echt een waanzinnig leuke tweekamer cabin.
We beginnen al gelijk aan een wandeling maar aangezien we niet gelijk de canyon zien breken we die al gauw af om een andere, richting het uitzichtpunt te gaan doen.
Waanzinnig!!!! Echt zo gaaf, diep, weids, groots, eng ook wel op sommige plekken. Helaas zit alleen het weer niet helemaal mee, tis bewolkt, dus we besluiten de wekker te zetten en morgen met zonsopgang nogmaals deze route te nemen.
Nu gaan we zo uit eten in het restaurant van de Lodge echt op de rand van de Canyon, dus bij deze...tot de volgende :) xxx

zondag 26 juli 2009

Zondag 26 juli Monument Valley

Wederom de wekker gezet want we willen op tijd aan de rit naar Mexican Hat beginnen, omdat we vandaag Monument Valley gelijk willen bekijken, morgen hebben we nl een hele lange rit voor de boeg naar de Grand Canyon North Rim dus dan schiet het niet op om dan 's ochtends eerst nog monument valley te doen. We zijn al rond 12 uur bij ons motel, kunnen nog niet inchecken maar we gaan er wel even lunchen voor we doorrijden naar Monument Valley.
Lekker gegeten zo op het eerste gezicht ziet ook dit er weer erg leuk uit.
Na een rit van een paar mijl naderen we Monument Valley, met ohs en ahs en oh ja das echt uit de films rijden we er recht op af, stoppen enkele keren om plaatsjes te schieten (waaronder een geraamte van een dood beest, koe of paard, we twijfelen in de berm) om vervolgens na de derde foto stop hevig te gaan twijfelen of dit het wel al is :)
Vervolgens presteren we het om de afslag er naar toe te missen en 15 mijl te ver door te rijden (we geven de warmte maar de schuld).

Na gekeerd en terug gereden te hebben zijn we er dan rond een uur of 2. We hadden al besloten het rondje erom heen gewoon zelf te doen (200 dollar voor anderhalf uur in een jeep eromheen jakkeren vonden we een beetje té) dus we betalen netjes de 20 dollar Navaja Permit en beginnen aan de route om Monument Valley, om na nog geen tien meter al om te keren, wat een waardeloze weg, echt gaten,kuilen,niet normaal. Ron is er heilig van overtuigd dat de indianen die er persoonlijk zelf in gemaakt hebben zodat iedereen met hun een tour doet :).
We kunnen wel hele mooie plaatjes schieten dus dat is mooi meegenomen. Ron kruipt nog even op een rots zodat bob een mooie foto kan maken van hem voor monument valley, wat een buslading chinezen direct doet besluiten om dat ook te doen. ik film het geheel en besluit mijn film de titel "Once Upon a Time in the East" te noemen :)

Redelijk bijtijds zijn we weer terug bij ons motel waar de eigenaar een ratelslangetje laat zien dat hij die ochtend heeft gevangen bij één van de kamers, niet echt een geruststellend idee, zeker niet als hij verteld dat een beet binnen tien minuten fataal is, juist de jonge slangen hebben nog veel, sterk geconcentreerd gif namelijk. Max is blij dat we maar één nachtje blijven, ik betwijfel of hij nog van de kamer afkomt.
Momenteel zijn we maar gelijk een wasje aan het draaien, straks eten en even bij de trading post van het hotel kijken.
ot de volgende weer :)

zaterdag 25 juli 2009

nog meer las vegas plaatjes




Fotos Las Vegas





Fotos Las Vegas..ons hotel, het Excalibur





Death Valley Zabriskie Point


Fotos Death valley de Sand Dunes en het overnachtingsadres





Foto's Lee Vining/ Mono Lake




Zaterdag 25 juli

De wekker gezet, want wederom ontbijt op een onmogelijk tijdstip :) en bovendien willen we Arches gaan bekijken dus willen we er op tijd zijn, Als we naar buiten kijken zien we dat het heeft geregend en dat het nog steeds heel erg bewolkt is. Even snel de laptop aan om te zien wat de voorspelling is. Gelukkig geeft het hour-for-hour report aan dat het rond 9 uur zal opklaren, hij zit er maar een uurtje naast, dus als wij rond 10-en Arches inrijden zien we al weer een waterig zonnetje. De wandeling van drie uur zien we toch niet zitten dus de bedoeling is dat de kids en ik hem tot halverwege doen, daar zit Landscape Arch, en dat Ron dan doorgaat voor de rest. Na eerst een paar korte foto/film stops onderweg naar het begin van de wandeling beginnen we aan de wandeling. Op zich heel goed te doen, het pad is soort van gravel. alleen, tis heuveltje op, heuveltje af, en dat bij een temperatuur van rond de 36 en een luchtvochtigheid van over de 40% hakt dat er behoorlijk in. Maar, tis de moeite waard, onderweg naar Landscape Arch zien we al twee hele mooie Tunnel Arch en Pine Tree Arch, waar Ron zn uiterste best doet ze er beiden op de foto te krijgen zónder dat er anderen mensen op staan, dit tot grote hilariteit want constant horen we hem mompelen "tjeez schiet eens op, maak die foto en ga weg" "Ga eens opzij met je dikke hol, je staat in mijn beeld" Om vervolgens de boel zelf te blokkeren en een stief kwartiertje de tijd te nemen voor een foto ) Helaas lukt het niet om Ron zijn fotos al op de laptop te krijgen, andere geheugenkaart dan die van bob/max hun camera.
Als we halverwege zijn gaat ron door en beginnen wij op ons gemak aan de terug weg. Op elk heuveltje dat we puffend oplopen worden we vriendelijk opgewacht door een amerikaan of meer met de vraag "how you're doing, where are you guys from? are you enjoying your stay? "Echt, ik blijf erbij, mega vriendelijk allemaal hier. Na de mededeling van een amerikaan dat hij één keer in nederland is geweest, alleen in den haag, want toentertijd werkte hij voor de shell, begint max , in zijn beste engels, vol enthousiasme aan de beste man te vertellen dat zijn opa daar ook had gewerkt en dat er ooit wel eens een explosie was geweest bij de shell. Waarop de beste man zei, "Yeah i know, i tried to stop it but couldnt" Waarna max die man aankeek met een blik van, neem een andere hollander in de maling :)

Als we terug zijn bij de auto zetten we alle deuren tegen elkaar open, lurken de meegenomen flesjes water leeg en besluiten, lekker gezellig, allemaal met een mp3=speler op, uit te rusten voor de volgende wandeling en te achten tot Ron terug komt. Wat al heel snel is. Na twee heuvels en een doorweekt shirt had ie besloten , en ik citeer, dat ie toch niet bepleurd was , en liever de rest ging bekijken met zn allen, wel zo gezellig idd (ok, het ontlokte de kinders wel de zucht....dus nu kunnen we niet uitrusten? :))

De andere Arches die we graag willen zien zijn allemaal een stuk makkelijker bereikbaar, ik haak zelf bij eentje af, maar meer omdat mijn benen nu echt zoiets hebben van, doe jij het lekker zelf.

Omdat er verder in het hele park geen gelegenheden zijn om iets te eten en het inmiddels al weer bijna 2 uur is besluiten we terug naar het motel te gaan. We hebben gezien wat we echt graag wilde zien en Ron gaat vanavond einde middag terug om de Delicate Arch te bekijken bij zonsondergang, dan is ie op zijn mooist (de arch ) haha
Na een erg makkelijke lunch van een hotdog en melk duiken we even het zwembad in voor verkoeling en terwijl de rest leest/met de ds bezig is, doe ik mijn eerste, jawel eerste!, middagtukkie van deze vakantie. Heerlijk.

Momenteel is Ron op weg naar Delicate Arch , iets te vroeg voor zonsondergang maar daardoor in de ijdele hoop een foto zonder dikke derriéres ervoor te kunnen maken .
Vanavond nog even het dorpje in en morgen rijden we verder, naar Monument Valley, ik ga zo eens even googlen of ik een indiaan met jeep kan vinden om ons daarheen te rijden, want de weg ernaar toe is onverhard, en we willen het die paarden daar niet aan doen om ron en mij ernaar toe te moeten rijden :)
Tot de volgende keer
xxx

vrijdag 24 juli 2009

Vrijdag 24 juli

Voor deze morgen de wekker gezet. Het is natuurlijk erg prettig als er een ontbijtje is inbegrepen maar waarom ze dat op zo'n onmogelijk vroeg tijdstip serveren (tussen 6 en 9) is mij niet helemaal duidelijk, des te meer daar we tot 11 op de kamer mogen. Maar goed, we hebben toch weer een behoorlijke rit voor de boeg en willen Capitol Reef ook wel bekijken dus 't komt goed uit. 't Valt alleen echt niet mee om wakker te worden. Waar we vorig jaar drie weken lang last hadden van de jetlag en mega vroeg wakker werden elke keer, is dat nu dus echt niet het geval. Dus enigszins suf zitten we aan het ontbijtje, wat trouwens wel lekker is, alleen al om het feit dat er yoghurtjes zijn, haha, we zijn het "zware" voer echt niet gewend zo vroeg. Bij de koffiekan spreekt een Amerikaanse oudere man me aan met de vraag vanwaar we komen. Na mijn antwoord dat we Nederlands zijn vertelt hij in gebrekkig maar goed verstaanbaar Nederlands dat hij zelf oorsprnokelijk van Afrika komt maar ik zijn nederlands waarschijnlijk niet kan verstaan. Na hem overladen te hebben met complimenten dat ik hem wel degelijk goed kan verstaan komt Ron er nog een schepje bovenop doen met de mededeling. "I could even understand you, and i was sitting at our table over there" (haha of dat nou als compliment werd opgevat weet ik niet).
Bij het verlaten van de ontbijtzaal komt hij nog even naar me toe, of ik hem nog even kon helpen want hij zat al jaren met een liedje in zijn hoofd dat volgens hem nederlands moest zijn maar hij wist de tekst niet meer helemaal, en vol enthousiasme begint hij Piet Hein Piet Hein, piet hein zijn naam is klein, te citeren, met zwaar amerikaans accent. Samen maken we het liedje af en met een "prettige dag mevrouw" neemt hij afscheid. :)
Na het ontbijt gaat Ron tanken en het oliepeil en koelvloeidtof peil controleren terwijl Bob onder de douche springt. Lekker, tot het brandalarm begint te loeien. Shit, wat nu....ron is er nog niet, bob staat ingezeept en geshampood onder de douche en dat alarm maar loeien. Spoel je haar maar uit en droog je snel af, maan ik Bob, dan kunnen we als het nodig is weg, liefst wel aangekleed :). Tegen de tijd dat Bob onder de douche vandaan is stopt ook prompt het alarm.
We zijn iig gelijk allemaal goed wakker.
Dan beginnen we aan de trip van deze dag, er staan twee wandelingen op het program. De eerste maken Ron en Bob wel af, maar Max en ik besluiten dat het een stuk slimmer is om thuis de fotos te bekijken ( achteraf een goede beslissing want Bob zag een andere wandelaar onderuit gaan en die lag behoorlijk open)
De tweede wandeling doen we wel met z'n allen. 't Duurt alleen een kwartier eer we de start van het pad hebben gevonden (we zijn ook van die echte padvinders ). We lopen door een droge rivierbedding, met aan weerszijden hoge rotswanden, met, heel maf, maar schitterend om te zien, gaten en holen erin. De Grand Wash is ie genaamd. Schitterend, en wederom heel rustig, af en toe komen we wat mensen tegen, voornamelijk Amerikanen die stuk voor stuk vragen waar we vandaan komen.
Als we ongeveer halverwege zijn komt max met de heerlijke mededeling, dat ie moet kakken. En als max moet kakken, moet ie ook echt gelijk kakken.
Tja, daar staan we dan, midden tussen de bergwanden, hier en daar een struikgewasje, en, gelukkig op dat moment, geen mens te bekennen. Met in ons achterhoofd de wetenschap dat voor afval weggooien in een nationaal park een boete staat van $1000,- (de borden staan met de regelmaat van de klok langs de kant van de weg) gaan bob en ik ieder aan een kant op wacht staan terwijl max en ron wegduiken achter het grootste bosje in de directe omgeving. Zeer opgelucht (ieder om een andere reden) vervolgen we na 5 minuten onze weg. Na nog een kwartiertje lopen komen we andere nederlanders tegen die aan ons vragen of we dé narrow, hét punt, al hebben gezien, want zij komen van de andere kant en hebben het nog niet ontdekt. Dan zijn zijn we hem dus net gepasseerd, we wisten het niet zeker maar nu dus wel, wat max de opgeluchte opmerking ontlokt. "oh dan kunnen we nu weer terug zeker" Tis ook zo'n natuur-barbaar :)
Na de wandeling vervolgen we onze weg naar Moab, onderweg lunchen we bij een restaurant gerund door een aantal dames op leeftijd, erg vriendelijk, prima eten, maar gewoon echt te veel. We besluiten ter plekke om van nu af aan samen een bord te gaan delen.
Moab blijkt een gezellig plaatsje te zijn en het motel ziet er ook weer toppie uit. Max duikt gelijk het zwembad in waar hij (werkelijk waar ruim een uur) al zijn verhalen verteld aan een jong hollands stel wat dacht even lekker te kunnen relaxen bij het zwembad :)
Begin van de avond bekijken we Moab en winkelen en na het avond eten gaan we op de kamer nog wat lezen wat we de volgende dag gaan doen . Het National park Arches staat op het programma en daar is zo veel te zien dat we een keuze moeten gaan maken. Vooralsnog staat er een wandeling van drie uur gepland, maar dat is wel afhankelijk van wat het weer doet, momenteel is het namelijk ontzettend benauwd heet weer.
Morgen laat ik wel weten wat het geworden is, we zitten lekker nu twee nachten in dit motel dus dat is prettig, niet zo'n eind te hoeven rijden .
Goed, nu lekker aan de koffie die Ron heeft gehaald en dan weer op tijd slapen.
Tot de volgende weer.!
xxx