Nou, Ronnie kon leuk aan de dag beginnen met een tripje naar de valvoline, de meeste tijd ging in het zoeken ernaar zitten want de olie was binnen no time verversd en ook maar gelijk de rest na gekeken , dus we kunnen er weer tegen, op naar Seqouia. Gezellig de country zender aan en gaan maar, hele stukken dat je alleen zit en dan weer de grote trucks , tis voor ons zo typisch amerikaans. Redelijk vroeg arriveren we al bij Sequoia..in eerste instantie vinden we de bomen nog "klein", maar naarmate we het park verder in rijden worden ze groter, en dikker. Tis schitterend weer, en we maken een kleine wandeling langs een meadow in het bos om vervolgens aan de grote klim van Moro Rock te beginnen. 400 treden omhoog, halverwege haken de kids af, max omdat ie het te zwaar vindt, bob omdat ze het te eng vindt. Je moet er ook niet aan denken om je evenwicht te verliezen want die rotsblokjes langs de kant houden je dan echt niet tegen en tis duizelingwekkend diep. Ron en ik zetten door, al hijgend en puffend (ok, ik dan) komen we uiteindelijk boven. Ik ben trots op mezelf en ben kapot haha, blijkbaar ziet men het want een behulpzame amerikaanse dame pakt het flesje water van Ron aan om het voor me open te draaien. Wederom, ze zijn vriendelijk hier, echt heel erg vriendelijk.
Schitterende plaatjes geschoten en dan aan de terugtocht, bijna nog enger want je kijkt constant de diepte in. Maar het was het zeker waard!
Dan op naar de lunch, de eerste chili dog, denk dat er nog velen gaan volgen. Wat ons opvalt, je hebt echt overal openbare toiletten, zelfs midden in de wildernis.
Na de lunch gaan we naar de General Sherman tree, de grootste Sequoia. Fijn weer een leuke afdaling :) maar hij is inderdaad immens groot.
Verder nog met de auto door een Sequoia en Ron en Max op een Sequoia.
En dan op naar ons overnachtings-adres in Kings Canyon. Nog een behoorlijke rit, en het landschap verandert, wordt ruig, schitterend. Echt er zijn eigenlijk geen superlatieven genoeg.
Cedar grove lodge ligt langs een snel stromende rivier tussen de bergwanden in. Ons wordt bij aankomst nog eens op het hart gedrukt om alle etenswaar uit de auto te halen en in de kamer te bewaren en overal staan beer-proof afvalbakken (ook petra-proof want ik heb moeite om ze open te krijgen om er iets in weg te gooien). Op tijd ons bed in want morgen vroeg op pad, we zijn hier immers om beren te zien, hoewel we de kans erg klein achten blijf je toch hopen immers :)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten