Vrijdag 17 juli

Lekker op tijd wakker, even uit het raampje getuurd maar nee, geen beer. Dus snel aangejurkt, vest aan en Ron een bakkie gehaald om voor huisje weltevree op te drinken. Terwijl we van de koffie genieten lopen er twee herten op hun dooie gemakkie voorbij op nog geen 3 meter afstand, dan zit je toch wel even raar te kijken Om vervolgens als een echte dwaze toerist er met z'n allen, gewapend met foto en film apparaten , achteraan te rennen. Tis niet te geloven hoe mak die beesten zijn, ze gaan onverstoord hun gang. Na het schieten van talloze plaatjes onze spullen bij elkaar gezocht, de auto weer ingeladen en op naar de wandeling van die dag, Mirror Lake, volgens het boekje een makkelijke (zelfs voor rolstoelen toegankelijke) wandeling. Tja, moet je wel de asfalt weg volgen en niet lekker eigenwijs het "ruiter"(aan de paardestront te oordelen) pad gaan volgen Al klauterend en klimmend en muggenspul spuitend (haha, gelukkig waren we nu voorbereid) komen we aan bij het Mirror lake, en inderdaad, schitterend, je ziet amper wat het origineel is en wat de weerspiegeling. Maar oops, we hebben een probleem. Aan de overkant van het meertje zien we de comfortable asfaltweg idd, maar wij zitten nog aan de onbegaanbare kant en ik zie mezelf niet over rotsen en stenen klauteren om aan de overkant te komen, maar dezelfde weg terug is ook niet echt een top-idee. Een klein stukje verder is het rots-gedeelte overgegaan in een ondiep riviertje met zandbodem. Max heeft zijn slippers al uit om er doorheen te waden, maar ja, geen handdoek bij ons en bob en ik lopen op gympen. Ron, galant als ie is, draagt eerst Bob op zijn rug naar de overkant en ik mag daarna Haha ja leuk, maar ik ben bang dat hij gelijk een hernia heeft als ik op zijn rug spring, wat me trouwens bij het proberen ook niet lukt, dus jaja ronnie draagt zijn vrouw gewoon naar de overkant. en probeert er zo ontspannen mogelijk bij te kijken aangezien bob het hele gebeuren staat te filmen.
De terugweg is idd een stuk makkelijker. Dan ergens uitgebreid gebrunched en dan de autorit begonnen het Yosemite park uit rchting Mono Lake. De natuur verandert, wordt rotsachtig, mega indrukwekkend wederom. Na wat stops bij uitzichtpunten arriveren we in de loop van de middag bij Murpheys Motel. Even relaxen en dan nu naar Mono lake, morgen op tijd richting Death valley !!

xxx